شهید احمدرضا آرائی

دانشجوی مقطع کارشناسی دبیری رشته الهیات و معارف اسلامی

تاریخ و محل تولد: 29 شهریور 1341، اصفهان

تاریخ و محل شهادت:  22 دی 1365، شلمچه، کربلای 5

مزار: گلستان شهدای اصفهان

زندگینامه

شهید احمدرضا آرانی در 29 شهریور 1341 در یک خانواده ای مذهبی در اصفهان به دنیا آمد. محیط خانوادگی وی سرشار از ایمان و پاکی و اخلاص بود. وی از همان اوان کودکی تحت تربیت سازنده پدر و مادر خویش قرار گرفت و در سن 3 سالگی به همراه والدین خود به مشاهد مشرفه عراق مشرف گردید و به زیارت مرقد مولی الموحدین امیرالمومنین(ع) و سالار شهیدان حسین بن علی(ع) نائل گشت.

شهید احمدرضا آرانی از حدود 6 سالگی با راهنمایی و ارشاد پدرش به جلسات نصایح حمد و سوره و تعلیم قرآن که در مسجد شهید بهشتی تشکیل می گردید روی آورد. در همین جلسات معنوی بود که روح پاک خویش را با سروش غیبی وحی صیقل داد و نوای روح بخش قرآن مجید بر گوهر جانش دریایی از لطافت و قداست ارزانی بخشید. در منزل هم مادر مکرمه اش راه چگونه تحمل نمودن سختی ها و ناملایمات را به وی آموخت و با تشویق و ترغیب وی به شعائر اسلامی از عنصر پاکش انسانی فداکار و غمخوار دیگران پرورش داد. وی دوران ابتدایی تحصیل را در دبستان پرورش با نمرات ممتاز گذرانید و در سن 13 سالگی بود که اکثر احکام نماز و روزه و سایر احکام متفرقه فقهی را به خوبی یاد گرفت و به انجام این فرائض دینی با کمال رغبت خود را مقید نموده بود. او دوره راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذاشت و همواره از طرف اولیا مدرسه به عنوان یک دانش آموز نمونه و مودب معرفی می گردید. اوج گیری انقلاب اسلامی ایران با تحصیلات او در دبیرستان مصادف گردید. وی نیز مانند سایر اقشار جامعه اسلامی در راهپیمایی های عظیم شرکت می جست و در محیط دبیرستان بعنوان یک عضو فعال انجمن اسلامی شناخته می شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی از آنجایی که وی شدیدا از گروه های مخالف انقلاب و حکومت ولایت فقیه متنفر بود، لذا سعی نمود از به دام افتادن دانش آموزان در بند این گروه ها جلوگیری نماید. از این جهت با مطالعات فراوانی که داشت به ارشاد دیگران در محیط دبیرستان می پرداخت. وی در بین دوستان خود در دبیرستان به عنوان فردی مطلع و پیرو اسلام فقاهتی شناخته می شد و از طرف گروه های مخالف مکتب قرآن و عترت مورد تعرض قرار می گرفت و از آنجایی که به روحانیت خط امام اعتقاد راسخ داشت، لذا همواره از یاران امام امت حمایت می نمود. وی سرانجام از دبیرستان صائب اصفهان در رشته علوم اجتماعی با نمرات عالی دیپلم گرفت و به سیر مطالعاتی خود در زمینه های علمی و دینی گسترش وسیعی داد و با تهیه کتاب های متنوعی از شخصیت های اسلامی روح جستجوگر و کنجکاو خویش را ارضا می نمود. در پی تاکیدات مکرر امام روحی له الفداء مبنی بر مطالعه کتاب های استاد مطهری (ره) وی به خریداری یک سری کتب این استاد گرانقدر مبادرت ورزید و بسیاری از آثار وی را مطالعه و خلاصه نمود و در هر فرصتی که دست می داد نکات این کتب را برای دوستان و نزدیکانش بازگو می نمود. علاقمندی وی به مطالعه آثار اسلامی در آن حدی بود که در عمر کوتاه خویش موفق گردید کتابخانه ای با بیش از پانصد جلد کتاب فراهم آورد و تقریبا تمامی آنها را مطالعه نماید. با تاسیس مراکز بسیج سپاه پاسداران وی در بسیج منطقه 2 اصفهان ثبت نام نمود و با بسیج همکاری می کرد. و در عین حال نزد یکی از علمای اصفهان به فراگیری برخی از دروس طلبگی مشغول شد. در سال 1360 در دانشسرای تربیت معلم شهید اندرزگوی تهران پذیرفته شد و پس از فراغت از تحصیل به شغل شریف معلمی همت گمارد و در حدود 4 سال به این کار اشتغال داشت. به دلیل لیاقتی که از خود نشان داد به سمت معاونت دبیرستان هفده شهریور منصوب شد و در عین حال معلمی را نیز رها نکرد ولی با آن همه خدمات صادقانه روح کمال جویی خویش را ارضا شده نمی دید و درصدد برآمد تا این پست را رها کند و به جبهه های نبرد حق علیه باطل بشتابد.در سال 3-64 در رشته دبیری الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران پذیرفته شد. در مجموع 4 مرتبه از طریق ارگان های مختلف داوطلبانه به جبهه های جنگ اعزام گردید و آخرین مرتبه از طریق ستاد جنگ آموزش و پرورش به مدت سه ماه ماموریت یافت تا در مجتمع آموزشی لشکر امام حسین (ع) به تدریس رزمندگان اشتغال ورزد و پس از پایان یافتن مدت ماموریت با اصرار زیاد از مسئولین می خواهد که مدت ماموریت تمدید شود و وی را به یک واحد رزمی بفرستند، سرانجام با این خواسته موافقت می شود و پس از شروع عملیات پیروزمند کربلای 5 وی نیز به تاریخ 22/10/65 همراه دیگر همرزمانش عازم ماموریت نظامی می شدند که طی انجام این ماموریت هواپیماهای بعثی منطقه را بمباران کرده و احمدرضا که از ناحیه مغز و کتف هدف ترکش قرار می گیرد بلافاصله روح ملکوتی اش به ملا اعلی صعود می نماید.

گزیده ای از وصیت‌نامه شهید

اینجانب احمدرضا آرایی فرزند ابوالقاسم متولد 1341 شخصا وصیت می نمایم که بعد از ارتحال بنده از این دنیای فانی به موارد زیر عمل شود.

1- همه را دعوت می کنم به عمل خیر و صالح و تقوی؛ به قول حضرت علی(ع) «اوصیکم بتقوی الله»

2- «و قولابالحق و عملا لله خیرا» یعنی شما باید حق بگویید و برای قیامت و پاداشهای الهی کار کنید.

3- «و کونا للظالم خصما و للمظلوم عونا» که معنی آن از اوضح واضحات است.

4- «و صلاح ذات بینکم» که ای امت و خانواده و خویشان من سعی کنید کدورت ها را از یکدیگر ریشه کن کنید.

5- یک سوم کل اموال اینجانب اعم از منقول و غیرمنقول اگر موجود است پس از کسر حقوق شرعی که از اهل خبره بایستی سوال شود (با توجه به قبوض رسید خمس موجود) خرج کفن و دفن و رد تظالم و استجاره نماز و روزه، امور خیریه و نافع برای آخرت بنده، اولا واجبات و در ثانی مستحبات صرف شود.

6- مقداری از کتب شخصی اینجانب بهتر است به نفع عمومی در کتابخانه های معتبر هدیه شود.